Op 14 juli 2021 verscheen in de media het zoveelste jank-artikel (1) van een jeugdzorgbestuurder over toenemend geweld tegen jeugdbeschermers. In dit geval Ruud Brinkman van jeugdbescherming Overijssel die volgens de strategie van ‘dader presenteert zich als slachtoffer’ medelijden probeerde op te wekken bij het grote publiek dat nog altijd geen kennis heeft van de voortdurende structurele misstanden in de jeugdzorgsector. Een week daarvoor was er een aangrijpende documentaire op televisie geweest over het willekeurige, hardvochtige en amateuristische handelen van Veilig Thuis, de Gecertificeerde Instelling (GI) en de Raad voor de Kinderbescherming (RvdK) gezien door de ogen van verloskundige Sylvia von Kospoth (2). Standaardpraktijk bij ieder kritisch artikel in een grote krant of een uitzending over de wanpraktijken van jeugdzorg is dat de dagen daarna er meteen een tegenoffensief komt vanuit jeugdzorg dat twee mogelijkheden kent; ofwel er wordt snel een andere krant gebeld die een menselijk portret schildert van een paar gezinsvoogden die met veel liefde en integriteit hun werk doen (waarbij ze soms ‘moeilijke’ keuzes moeten maken) of er komt een klaagzang van een jeugdzorg-bobo over het toenemende geweld tegen jeugdzorgmedewerkers in een zelf geschreven column of een ‘spontaan’ interview in de krant. 

Volgens Mariëlle Dekker van de Augeo Foundation, het evangelisatie-centrum voor kindermishandeling (met bijbehorend tijdschrift) kunnen we kindermishandeling opvatten als een virus dat zich verspreidt, zoals de vogelgriep.(1) Het eerste wat mij bij het woord kindermishandeling of vroegsignalering te binnen schiet is altijd ‘hysterie’ zoals in mishandelinghysterie of meldingshysterie, of communistenjacht, heksenjacht of jacht op ‘de vijanden van het volk’. Op zoek zijn naar iets dat gevaarlijk is, maar dat in werkelijkheid vaak niet zo erg is als het wordt voorgesteld door de experts. Experts die soms zelf ook een financieel belang hebben bij de verkoop van zoveel mogelijk vaccins. Hoe langer ik er over nadenk, hoe meer overeenkomsten ik begin te zien bij epidemieën en de mensen die ervoor waarschuwen of het nu griepvirussen betreft of kindermishandeling.